Bu gün sülhün əldə edilməsində mövqeləri bir-birinə kifayət qədər yaxınlaşmışdır.  Hətta iki ölkə arasında 17 paraqrafdan ibarət sülh müqaviləsinin mətni tam razılaşdırılıb, yəni danışıqlar yekunlaşıb. Amma Ermənistan şərti sərhəddə atəşkəsi tez-tez pozur, bununla da sülhlə manipulyası etdiyini ortaya qoyur. Bu isə o deməkdir ki, keçmiş münaqişə bitsə də, bölgədə gərginlik səngimir. Bununla Ermənistan həm də beynəlxalq hüququn norma və prinsiplərinə, sülh naminə çalışan qurumlara hörmətsizlik nümayiş etdirir.

Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin məlumatına görə, təkcə mart ayında Ermənistanın silahlı qüvvələri ən azı 25 dəfə ordumuzun mövqelərini atıcı silahlardan atəşə tutub. Haylar aprelin ilk günlərində də “ənənə”lərinə sadiq qalmaqdadırlar. Belə ki, martın 31-i saat 17:00-dan aprelin 1-i saat 04:45-dək Ermənistan silahlı qüvvələrinin bölmələri Basarkeçər və Gorus rayonlarının Zərkənd, Zod, Aşağı Şorca, Yuxarı Şorca, İstisu, Xanazax və Xəznəvar yaşayış məntəqələri istiqamətlərində yerləşən mövqelərindən Azərbaycan Ordusunun mövqelərini atıcı silahlardan fasilələrlə atəşə tutub. Aprelin 2-si isə ordumuzun mövqeləri Keşişkənd istiqamətindən atəşə məruz qalıb. Amma Avropa İttifaqının Ermənistandakı binokllu “mülki missiya”sı bütün bunlara göz yummaqda davam edir. Hələ bu azmış kimi, bu missiya xüsusi vasitələrlə Azərbaycan Ordusunun mövqelərini müşahidə edir, foto və videoçəkilişlər aparmaqla kəşfiyyat xarakterli məlumatlar toplayır. Buradan bir daha belə qənaətə gəlmək olar ki, Fransanın təşəbbüsü ilə yaradılan bu missiya elə Ermənistanın belə əməllərini gizlətmək üçün bölgəyə yerləşdirilib. Bundan istifadə edən rəsmi İrəvan ənənəvi saxtakarlıqla sərhədyanı bölgələrdə atışma faktlarını təhrif edən bəyanatlar yayır. Təxminən belə bir şəkildə: “Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin Ermənistan silahlı qüvvələrinin bölmələrinin Azərbaycan mövqelərini atəşə tutması ilə bağlı bəyanatı həqiqəti əks etdirmir”. Halbuki, bu günlərdə baş nazir Nikol Paşinyan “sülh sazişini imzalamağa hazıram” deməklə yanaşı, “Müdafiə Nazirliyinə tapşırmışam ki, atəşkəs rejimini pozmasınlar” ifadəsini işlədib. Bununla da o, atəşkəsin rəsmi İrəvan tərəfindən pozulduğunu etiraf edib. Bəli, bu gün Ermənistan rəhbərliyi nə ordusunu idarə edə bilir, nə də erməni cəmiyyətində olan revanşist xülyalı təbəqəyə təsir etmək gücünə malikdir. Bu, həm də təcavüzkar ölkənin hərbi, yoxsa sülhü seçdiyini hələ də dəqiqləşdirməməsindən xəbər verir. Yeri gəlmişkən, ABŞ-dakı erməni diasporunun fəalları Azərbaycana qarşı sanksiyalar tətbiq etmək üçün konqresmenlərlə görüşləri davam etdirirlər. Şübhəsiz, onlar da Ermənistandan idarə olunurlar. Bu mənada elə bu faktı da hayların növbəti təxribatı kimi dəyərləndirmək olar.

Rəsmi İrəvan sülh istəyirsə məlum şərtləri yerinə yetirməlidir. Yəni, Ermənistan ilk növbədə Azərbaycanın əsas hissəsi ilə Naxçıvana maneəsiz gediş-gəlişi, yəni Zəngəzur dəhlizinin açılmasını təmin etməlidir. Eyni zamanda, Ermənistan konstitusiyasında Azərbaycana qarşı olan iddialar aradan qaldırılmalıdır. 1992-ci ildə yaradılmış ATƏT-in Minsk qrupunun buraxılması haqqında konkret addım atılmalıdır. Çünki münaqişə həll olunduğu və Ermənistan rəsmən Qarabağı Azərbaycan torpağı kimi tanıdığı üçün ATƏT-in Minsk qrupunun fəaliyyətinə heç bir əsas qalmayıb. Təcavüzkar ölkə bu şərtləri icra etmək əvəzinə şərti sərhəddə hərbi təxribatlara əl atır. Bütün bunlar bir daha sübut edir ki, Ermənistan beynəlxalq ictimaiyyətə özünü sülhə hazır tərəf kimi göstərsə də, sadəcə manipuliyasiya etməklə məşğuldur. Bu, sözügedən ölkənin müharibəyə kökləndiyindən xəbər verir.  Ermənistanın sürətli silahlanmasını, Fransanın bu ölkəni yeni təxribatlara təhrik etməsini, “mülki missiya”nın daha da fəallaşmasını da bu sıraya əlavə etsək, mənzərə daha aydın olar. 

Milli Məclisin deputatı Aydın Mirzəzadə mövzu ilə bağlı “İki sahil” qəzetinə açıqlamasında bildirdi ki, Ermənistan bu gün Azərbaycanla sülh müqaviləsi bağlamaq istəyir:”Hətta baş nazir Nikol Paşinyan və onun komandası Azərbaycandan müqavilənin imzlanacaq tarixi və yeri müəyyənləşdirməyi xahiş edir. Amma iş burasındadır ki, Ermənistanın konstitusiyasında və bəzi sənədlərdə hələ də ölkəmizin bəzi hissələri təcavüzkar ölkənin ərazisi hesab edilir. Artıq əhəmiyyətini itirmiş Mins qrupu buraxılmayıbsa, sülh müqaviləsinin imzalanması düzgün olmazdı. Çünki bu, gələcəkdə Azərbaycan üçün bir sıra hüququ və siyasi problemlər yarada bilər. Ermənistan sülhdən dəm vura-vura beynəlxalq aləmin diqqətini yayındırmaq məqsədilə mövqelərimizi vaxtaşırı atəşə tutur. Təcavüzkar ölkə hesab edir ki, bununla nəyə isə nail ola bilər. Amma ölkəmizə yarımçıq, eyni zamanda, sonradan əhəmiyyətsiz olan sülh müqaviləsi lazım deyil. Azərbaycana hər şeydən əvvəl Ermənistanın səmimi münasibəti lazımdır. Belə bir münasibəti isə Paşinyan komandası hələ də ortaya qoymayıb. Digər tərəfdən, təcavüzkar ölkə hesab edirsə ki, Azərbaycan onun təxribatlarına uzun müddət cavab verməyəcək, çox böyük səhv edir. Azərbaycanın da bir səbir nöqtəsi var. Yəni, onu demək istəyirəm ki, bu cür təxribatların Ermənistan üçün çox ağır nəticələri ola bilər”.

Qvami Məhəbbətoğlu, “İki sahil”